ما بايد كارى بكنيم كه هر وقت اراده كرديم، بتوانيم سر چاه‏هاى نفت خودمان را ببنديم؛ نه از كمبود مشترى بترسيم، نه از نداشتن بازار بترسيم، نه از نداشتن پول بهاى نفت بترسيم؛ بايد به اينجا برسيم. خب ما واقعاً بايستى به فكر بيفتيم؛ براى نفت بايد جايگزين [قرار داد]. مى‏بينيد نفت چه وضعى پيدا كرده! يك اشاره‏ى قدرتها و عناصر خبيث منطقه با همديگر، موجب ميشود كه نفت ناگهان از صد دلار بيايد به چهل دلار! از وقتى كه از صد دلار شروع كرده تنزّل تا حالا، مگر چند ماه طول كشيده؟ خب، اين قابل اطمينان نيست؛ آدم نميتواند اين را جزو سرنوشت اقتصاد كشور و گذران زندگى يك كشور [بداند] و آن را مربوط كند به يك چنين چيزى. نفت مال ما است، [امّا] هم اختيارش دست ديگران است، هم درآمد بيشترش مال ديگران است. بيشتر از آن‏قدرى كه ما از صادرات‏ نفت‏ استفاده ميكنيم، آن دولتِ واردكننده‏ى نفت در اروپا يا در جاى ديگر دارد استفاده ميكند، كه ماليات ميگيرد و فلان ميگيرد. ما نفتمان را داريم ميدهيم، پول ميگيريم؛ او نفت را ميگيرد از ما و از مردم خودش پول ميگيرد. استفاده‏ى آن دولتها بيشتر از دولت ما است از فروش نفت. اين چه معامله‏ى پُرخسرانى است. خب يك جاهايى ما مجبوريم البتّه نفت را توليد كنيم، چاره‏اى نداريم امّا من واقعاً از ته دل خوشحال نميشوم آن‏وقتى كه ما آمارِ افزايش صادرات و افزايش توليد را [مى‏شنويم‏]؛ هميشه به اين فكر ميكنم كه ما بايد جايگزين براى اين پيدا بكنيم‏. (04/06/1394)